Öğrenci evimde çift kişilik yatak vardı( eve çıkıyorum diye arkadaşlar hediye etmişti). Çift kişilik yatak deyince aklıma şu anım gelir hep.
Biz ev arkadaşımla farabi yapmaya karar verdik ikimizin de farabisi onaylandı , bu sefer de eşyaları tek tek satmak yerine evi devredelim diye üniversitenin ilan sayfalarına ilan verdik.
O ara niyeyse yatağa rağbet arttı , herkes yatağı soruyor, tamam dedik 200 den açalım 100 liraya satalım. Bir kaç kişiyle konuşuyoruz falan , o zamanlarda annem geldi bizde kalıyor. Neyse biz bir adamla anlaştık gelip yatağa bakıp alacak . İkinci öğretimiz zaten 5 ten önce gelip bakması lazım . Randevulaşıyoruz ama sürekli işi çıkıyor gelemiyor. Annem de huylanıyor
(bkz: inanma seni sikecek) ama bizde tık yok, yatağı satıp parasını gömme derdindeyiz.
Neyse biz bir akşam gene randevulaştık( annem bizde ya o yüzden akşama randevu verdik, rahatız ) adam da konumu istedi, gelmek üzereyim falan dedi, biz de balkonda hem çay içiyoruz hem de bekliyoruz. Biri geldi apartmanın önüne “ahaa , bizimki” dedik , bana bir mesaj attı, mesaj aynen şu “yatağı almadan bir dener miyiz?”
Benim betim benzim attı , annem telefonu almış “ben konuşacağım şimdi onunla,babasıyla denersin diyeceğim” diyor.(babası evdeyse babası niye bunu demiyor , demez mi adam )
Yatağı sattık diye mesaj atıp , adamı engelleyip ilanların hepsini kaldırdık o dakika.
Az kalsın bok yoluna gidiyorduk.Bu da böyle boktan bir anım.